2025-01
Ook dit jaar herdenken we in Nederland de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. We lezen de namen van de 103.124 mensen die door de Duitsers werden afgevoerd en niet meer terugkeerden. Het is een dubbel gevoel: aan de ene kant wil je er niet aan denken, maar aan de andere kant is het belangrijk om deze herinneringen levend te houden.
Soms vraag ik me af of ik echt oud begin te worden. In mijn hoofd voel ik me jonger dan mijn lichaam aangeeft. Dan loop ik met mijn partner door het centrum van Westwijk en zie ik automaten staan, net zoals die uit mijn jeugd. Je weet wel: die apparaten waar je twee euro in stopt, draait, en een plastic balletje met een klein cadeautje eruit komt rollen.
KLIKO, HET ONGEWENSTE NACHTCONCERT
Afval scheiden is een prachtig initiatief. Het draagt bij aan een schoner milieu en zorgt ervoor dat we onze planeet iets beter achterlaten voor de volgende generaties. De kliko's “onze trouwe vuilnisbakken op wielen” zijn hierin een onmisbare schakel. Maar zoals bij zoveel goede ideeën, zit de uitvoering soms vol verrassingen.
In het donker zie je ze niet en doe je niets vermoedend je ding. Ik had ze al in geen jaren meer gezien en was daar blij mee. Nu jaren later lijken ze terug te komen en gisteren stond ik er oog in oog mee. Of moet ik zeggen oog on ogen mee, want zo blijkt ze hebben er meer dan twee. En vaak zijn ze met zijn tweeën, zie je er een is de ander vaak ook ergens in de buurt. [ ... Lees Meer ]
en nieuw jaar, mijn eerste letters weer toevertrouwd aan het witte canvas op mijn laptop. Als zwarte inkt op een maagdelijk witte achtergrond rollen ze onder het toetsenbord vandaan. Soms vraag ik me wel eens af waar het vandaan komt, maar duidelijk is dat de cursus romanschrijver enig nut moet hebben gehad. [ ... Lees Meer ]