01 april 2025, door MorpurgoMedia.nl 

Je weet hoe vervelend het is als je bang bent voor het onbekende, toch? Als die angst zich beperkt tot één specifieke situatie, kun je die nog wel vermijden. Stel dat je alleen nerveus wordt van spreken voor een groep, maar zonder problemen met een collega-koffie kunt drinken.

Maar als je last hebt van sociale angststoornis, dan is er vaak geen ontkomen aan. Mijn vriend zit hier al weken over in zijn hoofd, omdat hij binnenkort naar een bijeenkomst zou moet, met veel mensen, waar hij niemand kent.

Alleen al eraan denken maakt hem misselijk. En dan die fysieke symptomen: hartkloppingen, trillen, zweten, een black-out, benauwdheid, spierspanning, buikklachten… En alsof het nog niet erg genoeg is, kreeg hij de vraag of hij, als een van de columnisten voor een gemeentelijke website, aanwezig te zijn bij de lancering van hun vernieuwde site. Er komen genodigden: de redactie, de burgemeester, camera's, video-opnames, lezers… en dus veel onbekende gezichten.

Sinds hij dit weet, maalt het non-stop door zijn hoofd, ook al heeft hij toegezegd te gaan. Voor anderen lijkt het misschien een simpele afspraak, maar voor hem is het een enorme opgave. Hij probeert zichzelf moed in te praten. Hij wíl gaan. Hij wíl zich niet laten tegenhouden door die verlammende angst. Maar naarmate de dag dichterbij komt, slaapt hij slechter, wordt hij ’s nachts badend in het zweet wakker, droomt hij over ongemakkelijke situaties en verlammende stiltes.

Hij heeft er met zijn psycholoog over gesproken, samen strategieën bedacht, ademhalingsoefeningen gedaan. Maar elke keer als hij eraan denkt, klapt zijn keel dicht. Het idee alleen al om daar binnen te stappen en al die blikken op zich gericht te voelen, maakt dat zijn lichaam in verzet schiet.

En dan komt het moment dat hij de knoop moet doorhakken. De stress heeft hem volledig uitgeput. Hij voelt zich schuldig, teleurgesteld in zichzelf, maar hij weet: dit gaat hem niet lukken. Hij stuurt een bericht. Beleefd, met spijt, maar resoluut. Hij blijft thuis.

Misschien een verlies, misschien een stap achteruit. Maar misschien ook een stap richting zelfzorg. Vandaag lukt het niet. Maar morgen is er weer een nieuwe kans. Het antwoord op zijn mail is bevrijdend, geen probleem, jammer maar laten we een keer binnenkort samen koffie drinken waar jij dat wilt. Fijn dat er zulke begripvolle mensen zijn.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo